Ayaz Geliyorrrr :)
Sürpriz bir şekilde başlamıştı her şey…
Bir gece yarısı mide bulantısıyla gitmiştim doktora. Tabi öncesinde bir kaç gün çektim, nedenini anlamadan.Belim ağrıyor diye belimi çiğnetip kas gevşetici ilaçlar içtim. Bana kalsa yine gitmezdim.Eşim anormal bir durum olduğunun farkına vardı sanırım tuttu kolumdan götürdü. Bir serum bağlatıp eve dönmeyi beklerken doktor bizden baklavalar sütlü nuriyeler istemeye başladı .Hayırdır sen ? dememek için zor tuttum kendimi :) "anne" oluyorsun dediğinde ben şook .. İnsan ne diyeceğini ne yapacağını bilemiyor o an ikimizde çok büyük sürpriz olmuştu(Bu devirde ne sürprizi dediğinizi duyar gibiyim.:) ) Aslında hayallerimde bir gün hamile kaldığımı eczaneden aldığım o çubuktaki çift çizgiyi görüp kocama sürpriz yapmak vardı.:)
https://www.youtube.com/watch?v=hsD47NRVwLE
Eve geldiğimde sürekli “anne olmak” üzerine düşündüm. Yapabilir miydim, hazır mıyım, bu sorumluluğu taşıyabilir miyim diye kendime sormaya başladım ve itiraf edeyim hala bu soruları kendime soruyorum –tek bir farkla- artık yapabiliyor muyum diye soruyorum Evet belki süper anne değilim ama bence süper bir ikili olduk.Çok eğleniyoruz :))
Bir sonraki randevu kalp atışlarını dinlemek
için kalbi gelişip atacaktı O güne kadar tam olarak hissedemediğim o kalp
atışlarını duyduğumda tamam ben anne oluyorum dedim. Evet belki midemde kelebekler uçuşmuyordu ama minicik bir kalp atıyordu. Tabi
bunun yanında mide bulantım ve halsizliğim şiddetli bir şekilde devam ediyordu.
Yemek kokusu, parfüm kokusu tüm kokulara karşı hassaslaştığım için yemek
görünce midem bulanıyordu. Neyse ki kusmalarım çok nadirdi. Etrafımdaki herkes
nazar değer kimseye söyleme demeye başlamıştı bile. Bütün hamileliğimde olduğu
gibi yine kulak asmayıp sevdiğim herkese duyurmuştum :)
Bu arada
doktor kontrollerim devam ediyordu. Doktorum sağlıklı beslenmem için bana bir liste vermişti. Biz o listeyi görünce bir gaza gelmişiz listedeki her şeyi alıp
eve gittik. Hatta kefiri ilk defa hamileliğimde içtim ıyy ekşimiş süt gibi zaten
ilk ve son içişim oldu. Ardından
cevizi kilo kilo yiyeyim de bebeğim akıllı olsun dedim bir ayda soğuttum kendimi.Hamilelikte bir şeyden tiksinirsen bi daha yiyemezsin dediklerinde
kulak asmamıştım. Meğer doğruymuş. Hala daha
görünce midem bulanıyor. Küçük bir tavsiye siz siz olun ilk üç aylık dönemde onu yiyeceğim bunu bunu yiyeceğim diye benim gibi
kendinizi sıkmayın. Çünkü bebek zaten bu dönemde sizin depolarınızdan besleniyor.
Artık bebeğimizin cinsiyetini öğrenmek için
sabırsızlanıyorduk. Gerçi ben ilk günden beri kızım olacakmış gibi
hissediyordum. Böyle hissetmemin sorumlusu da
aslında eşim.Hep bi kızımız olacağına inanıyordu. Neymiiişş kız çocukları
babasına düşkün olurmuş Biz merakla doktor ne diyecek diye bakmaya
başladık. 11. haftamızda doktorumuz çıkıntısı var %70 erkek demişti. Tabi biz emin olabilmek
için beş farklı doktora daha gitmiştik Hatta kız
olma fikrine o kadar inanmışız ki pipisini kordon olamaz mı diye
sormuştuk Sonra doktor pipisini zoom yapıp yuvarlak içine
alınca tamam artık zorlamayalım dedik.Sonuçta duymadığımız hikayeler değildi son
ayına kadar kız denen bebeklerin erkek olarak dünyaya gelmesi Ama neyse ki bizim bal yanak son güne kadar
istikrarını korudu. Ve şimdi iyi ki oğlum olmuş diyorum. Çünkü öğrendim ki anne
olunca bebeğinin cinsiyeti hiç fark etmiyor. Onun sağlıklı bir şekilde
gözlerinin içine bakması tüm dünyaya bedel oluyormuş. Eminim ki her ikisinin de
yaşattığı hisler farklı ve güzeldir.
Sonra hamileliğimin ilk üç aylık dönemi yatıp bayılarak geçtiiiii
gittiii ve geldik 2.tiremester yani bal ayı tadında geçen zamana. Bu dönemde
bulantılarım tam anlamıyla geçmiş değildi bu bulantıları 4. Ayın sonuna kadar
devam etti. 5. Ayın sonuna kadar hiç kilo almadım oh be ne güzel şeymiş dedim. Hem istediğin kadar ye hem kilo alma hem de
içinde bi minik büyüsün Hatta 2 kilo bile vermiştim ama doktor bebek
kilolu gidiyor gebelik şekeri çıkar, bir sorun olabilir diyerek korkutmuştu hepimizi. Canan Karatay’ın o
sakıııın yaptırmayın dediği şeker
yüklemesini istemişti bizden. Asla yaptırmam dediğim ne varsa yaptırdığım
doğrudur. Sonunda anormal bir durum çıkmadı çok şükür.Çünkü anne olmak böyle bir şeydi. Ufacık bir riski bile ortadan kaldırmak için büyük konuştuğun ne varsa yapmaktı.
Böyle
böyle günler geçip gidiyor miniğim içimde büyüyordu. Hayatımın sonuna kadar
hamile kalacakmışım gibi hissediyordum sanki hep içeride kalacak ben karnımı
sevecektim. Bizim de babasıyla en sevdiğimiz şeylerden birisiydi bu. Ama her
geçen gün tekmeleri sertleşiyordu üstüne bir de ben kiloları 2 - 2 almaya
başlamıştım ki birden kilo kaybına uğradım şimdi de erken doğum riski demesin
mi doktorum. Sorunlar peşimizi bırakmıyordu sanki. Neyse erken gelme ihtimaline
karşı iğnelerimi de oldum bir süre ilaç kullandım. Bu süreçte tekrardan 3 kilo
verdim. Ama hala iri bir bebeğe sahiptim ve doktorum normal doğum yapamazsın
demeye başlayıp sezaryanın yerini yapıyordu sanki. Bu sırada ben de normal
doğum yapabilmek için gebe okuluna gidiyor kendimi normal doğuma hazırlıyordum. Doğum öncesi yaptığım en güzel şeylerden birisi de bu gebe okuluna
gitmekti. Şiddetle anne adaylarına tavsiye edilir. Üstelik çok para verip özel
okullara gitmenize gerek yok ben devlet hastanesinin açtığı gebe okuluna gittim ve
oradan çok şey öğrendim. Siz de değerlendirebilirsiniz.
Doktorum yatmam gerektiğini söyledikçe ben
yerimde durmadım daha yapmam gereken bir baby shower ve süslemeler için uzun
bir Eminönü turu yapmam gerekiyordu ki yaptım da. Tabi
bizim oğlan alışmıştı bu tempoya rahatı yerindeydi erken gelmekten vazgeçmiş
gibiydi taa kii 38. Haftaya kadar artık hazırlıklar tamamdı , gelebilirdi...Çok bekletmedi bizi 38+4 de geldi 💗
Not: Aslında koskoca bir dokuz aylık macera, yazılacak çok şey vardı.
Ama geriye dönük yazmak da kolay şey değil doğrusu.:) O yüzden yazmamı
istediklerinizi ve merak ettiklerinizi seve seve cevaplayabilirim.
